Kabel łatwego dostępu - przykład realizacji przełącznicy.

Biblioteka archiwalna.
Informacje w niej zawarte mogą być nieaktualne.
Światłowodowe instalacje w budynkach wielorodzinnych (MDU - ang. Multi-Dwelling Unit) są coraz bardziej popularne. Do ich wykonywania w już istniejących budynkach przekonują się operatorzy oraz dostawcy usług, natomiast do planowania ich realizacji w nowopowstałych obiektach zobligowani są prawnie projektanci instalacji. Technika światłowodowa, choć istnieje na rynku długo, do tej pory zarezerwowana była raczej dla sieci metropolitalnych, a ich budową zajmowały się firmy wykonawcze specjalizujące się w realizacji tego typu zagadnień. Dołączenie instalacji FTTH (ang. Fiber To The Home) do pozostałych, typowych instalacji słaboprądowych realizowanych w każdym obiekcie (telewizja, LAN, PPoŻ, instalacja domofonowa, monitoring CCTV, instalacja alarmowa) oraz fakt, iż często za realizację większości instalacji odpowiada jeden wykonawca, narzuca konieczność zdobycia podstaw teoretycznych oraz praktycznych z pracy ze światłowodami przez firmy instalatorskie.
Poniżej zaprezentowany został przykład realizacji zakończenia instalacji światłowodowej bazującej na tzw. kablu łatwego dostępu. Metoda ta stanowi obecnie najbardziej optymalny sposób kablowania budynków.
Zakończenie kabla łatwego dostępu zawsze realizowane jest w przełącznicy. Z reguły ilość włókien wynikając z liczby obsługiwanych mieszkań narzuca stosowanie większych przełącznic naściennych lub przełącznic montowanych w szafach RACK. Te drugie posiadają z reguły możliwość doposażania o kolejne kasety na spawy oraz adaptery. W przedstawionym przykładzie założono realizację zakończenia 24-włóknowego kabla L7824 w przełącznicy L5224.
Przełącznica L5224 zainstalowana w szafie RACK. Doprowadzony kabel L7824. W miarę możliwości zalecane jest zapewnienie niewielkiego zapasu kabla przed wejściem do przełącznicy. Przed wprowadzeniem włókien do kaset w przełącznicy konieczne jest odpowiednie przygotowanie kabla, tj. usunięcie zewnętrznego płaszcza na takiej długości, aby możliwe było swobodne prowadzenie włókien w przełącznicy, pozostawienie ich zapasu oraz aby zapewniona była możliwość wygodnego spawania w kasecie. Należy pamiętać o tym, że w przyszłości zajść może potrzeba wyjęcia kasety z przełącznicy. Narzuca to konieczność zapewnienia pewnego zapasu długości włókien. Z drugiej strony należy zadbać o to, aby nieosłonięte płaszczem włókna prowadzone były wewnątrz przełącznicy na jak najkrótszym odcinku. Należy unikać prowadzenia nieosłoniętych włókien w szafie, na zewnątrz przełącznicy. Sam proces zdjęcia płaszcza jest prosty i wymaga jedynie nacięcia powłoki przy pomocy specjalnych nożyczek L5904. Po wykonaniu nacięcia powłoka rozrywana jest wzdłuż umieszczonych w niej włókien wzmacniających.
Kabel L7824 posiada 24 włókna, które podzielić należy na grupy odpowiadające ilości adapterów montowanych w przełącznicy kasetach. W przypadku przełącznicy L5224 kasety mieszczą 12 adapterów. Oznacza to możliwość zakończenia 12 włókien na każdej z dwóch kaset. Należy zwrócić uwagę na kolorystykę włókien. Oznaczone są one 12 kolorami, przy czym każdy z kolorów występuje w wersji z oraz bez dodatkowego znacznika. Włókna dzielimy więc na 2 grupy - z oraz bez czarnego znacznika.
Jedna z kaset montowana w przełącznicy, wyposażona w 12 sztuk adapterów SC/APC L4222. 12 włókien wprowadzone do kasety, zapas ułożony na górnym poziomie.
Kaseta wyposażona jest domyślnie w tackę dedykowaną do umieszczania spawów termicznych w osłonach. W przypadku korzystania ze spawów mechanicznych należy ją zdemontować, a w jej miejsce zastosować inny element mogący pomieścić odpowiednią liczbę większych spawów, np. uchwyt L5556.
Dolna tacka w kasecie wykorzystywana jest do zabezpieczenia zapasu włókien dla pigtaili, które mają być spawane z włóknami kabla łatwego dostępu oraz do ich zakańczania na adapterach. W przypadku instalacji bazujących na kablu łatwego dostępu szczególnie polecane jest stosowanie gotowych zestawów pigtaili takich, jak L3560 o odpowiednio dopasowanej kolorystyce. Pigtaile z jednej strony wpinane są na adaptery, z drugiej wyprowadzane na górny poziom kasety.
Wykonując zakończenie wielowłóknowego kabla światłowodowego w przełącznicy, warto zwrócić uwagę na spawanie włókien w odpowiedniej kolejności. Istnieje kilka standardów definiujących tę kwestię i choć obowiązujące przepisy nie narzucają ich stosowania, zachowanie porządku włókien pozwala uniknąć problemów w przypadku ewentualnej rozbudowy sieci. Wykonując okablowanie warto stosować jeden ze standardów europejskich lub zakładowych (normy definiowane przez firmy produkujące okablowanie lub największych operatorów telekomunikacyjnych). Poniżej znaleźć można najczęściej spotykane standardy dotyczące kolejności układania włókien w przełącznicach światłowodowych. Kolejność taką stosować należy zarówno przy spawaniu, jak i na podłączaniu włókien do kolejnych adapterów. W opisywanym przypadku wykorzystano standard IEC 304.
  IEC 304 Telefonika Orange OPGW-Draka
1        
2        
3        
4        
5        
6        
7        
8        
9        
10       (bezbarwny)
11        
12        
Najpopularniejsze standardy dotyczące kolejności włókien w przełącznicach światłowodowych.
Górny poziom kasety, na którym następuje spawanie włókien z kabla łatwego dostępu z włóknami pigtaili.

Spawanie włókien - ze względu na brak możliwości zmiany miejsca mocowania spawu, należy zwrócić szczególną uwagę na odpowiednie docięcie włókien. Nie mogą być one ani za krótkie (brak możliwości zespawania), ani za długie (problem z ułożeniem w przełącznicy po wykonaniu spawu).
Pierwsze włókna (kolor czerwony) połączone za pomocą spawu mechanicznego Ultimode FAST MS-1 L5550. Analogicznie postąpić należy z pozostałymi włóknami zachowując opisywaną wcześniej kolejność.
Pozostawiony zapas włókien pozwala na swobodne wyjęcie kasety z przełącznicy, np. w celu wykonania kolejnych spawów.
Gotowa przełącznica